Zofia, wdowa po śp. Macieju Polgasz, piekarzu i rajcy kazimierskiego, cierpiała wielkie bóle i łamanie w nodze do tego stopnia, że zaledwie kulejąc, mogła iść: widząc, że pobożny Ojciec Stanisław uzdrawia wielu chorych, kulawych, niedołężnych, uczyniła ślub udania się od grobu jego. A przyszedłszy, zapaliła trzy światła i odmówiła trzy Ojcze nas i trzy Zdrowaś Maryjo na cześć Boga i klęczała przy grobie pobożnego Ojca i prosząc i błagając go o pomoc aż skończyła się Msza św., która tam przy najbliższym ołtarzu była odprawiana w intencji kogoś chorego, który już za przyczyną tego Ojca wróćił do zdrowia, i po błogosławieństwie kapłańskim powstała i stwierdziła, że czuje się całkiem zdrowa (zmiany zwyrodnieniowe, biodro, kolano!).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz