Katarzyna z Kleparza, wdowa po śp. Augustynie powroźniku, gdy bardzo cierpiała na oczy, uczyniła ślub udania się do grobu pobożnego Ojca Stanisława z warkoczem woskowym i oczami woskowymi, lecz ponieważ była biedna, nie miała za co kupić tego warkocza, została w bólu tym przez kilka dni. Tej ukazał się pobożny Stanisław i dał jej warkocz woskowy mówiąc: biedna jesteś i nie masz za co kupić znaku woskowego, który ślubowałaś mi, idź więc i połóż ten znak na grobie moim i opowiedz ten cud, który na tobie Pan Bóg przez moje zasługi uczyni. I gdy przyszła do grobu pobożnego Ojca Stanisława i tam na klęczkach odmówiła Modlitwę Pańską, od razu ustał ból jej oczu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz